Wiersze Bożeny Koszycy

Każdy dzień z rana

Zaczynaj od przytulania

To nic nie kosztuje

A serce raduje

Przytulaj każdego

Jak swego bliźniego

Dzień przytulania – święto raz w roku

Tulmy się co dzień od rana do zmroku

Czułości nigdy za wiele

Na dzień powszedni i na niedzielę.

Złamane serce nigdy się nie zrasta

Czy jesteś hetero czy pederasta

Całe życie mocno rana krwawi

I nikt ze śmierci krwotocznej Cię nie wybawi

Żyjesz w amoku od rana do zmroku

Zatracasz marzenia

Bo są nie do spełnienia

Dookoła widzisz tylko złych ludzi

Bo nikt ze snu czarnego Cię nie obudzi

Topisz się we łzach na życia padole

Gubisz się jak w błędnym kole

Twego odejścia hen-tam nikt nie zauważy

Nawet gdy na oczach ludzi to się wydarzy

To życiowa znieczulica

Niebezpieczna po ciemnej stronie ulica

Świat różne ma kolory

A nie tylko przepastne barwy czarnej zmory

Porzuć czarne myśli

PRZESTAŃ i nie wyj

Weź się w garść i po prostu żyj.

Żegnaj szkoło - dziś żegnamy cię wesoło

Już na naukę czasu nie mamy

A do książek po wakacjach wracamy

Tęsknią za nami same przyjemności

I dni pełne radości

Czekają już na nas

Słońce, plaża i las, ciepłe kraje i egzotyczne gaje

A więc "Belfrom" do widzenia – do miłego zobaczenia

I dziś obiecujemy

Że po wakacjach do nauki się weźmiemy

Gdy pokonamy wszystkie "zakusy"

W szkole będziemy jak " Same Prymusy".

Każdy buziaczek pozostawia w pamięci

Maleńki znaczek

Od pocałunku świat się zaczyna

Czy to jest chłopak, czy też dziewczyna

Buziak nam daje dużo przyjemności

Symbolu radości i wielkiej miłości

Całusek dawany co dzień o świcie

Całuj ludzkości przedłuża życie

Wytwarza w mózgu hormon radości

Zadowolenia i długowieczności.

Co ta skleroza robi z nami

Że w pewnym wieku

Już całkiem o sobie zapominamy.

Marna emeryturka na nic nie wystarcza

Ale spełnienie zachcianek wnucząt

W niczym nas nie obarcza.

Brak pieniążków na stroje, kapelusze

Na nową komórkę wnukowi dać muszę.

Wnusiowi do snu śpiewam luli, luli

Bo zapracowana mama nie ma czasu

By go znów utulić.

Babcia zawsze ma cierpliwość

I dla wnucząt czasu wiele

Na przytulanki, zabawy i paciorek w kościele.

Nie dziwcie się kochani

Że rzeczywistość jest taka

I największym skarbem jest babcia

Dla każdego dzieciaka.

Głos Matki, Jej oczy, Jej ręce

Bez Niej dom to tylko ściany i dach - i nic więcej.

Najlepsze u Mamy jest to – że Ją mamy
Mamy Ją tylko swoją, nie cudzą,

nie inną tylko naszą jedyną, tę samą
I żeby nie wiem co się stało Mama zawsze będzie Mamą.

Dziś dzień szczególny moje drogie dziatki
to symbol macierzyństwa, bo to dzień Matki.
O nasze bezpieczeństwo dbał Jej ciepły brzuszek
chroniąc od złego losu, jak żywy okruszek.
To Ona mimo chaosu i okrutnej wojny
czuwała nad naszym snem, by był zawsze spokojny.
Z czułością w swych ciepłych ramionach nas tuliła
mimo głodu i zagrożenia w jakim sama była.
Całuję czule Mateńko Twe kochane ręce
za danie mi życia w głębokiej podzięce.
Z wdzięcznością Cię wspominam Mateńko ma miła
Mimo że Twe ciało przykryła mogiła.